Milli Eğitim Bakanlığı’nın proje okulu atamalarına ilişkin bu yıl izlediği yöntem, eğitim camiasında karışık tepkilere neden oldu. Her ne kadar kamuoyuna nitelikli ve liyakatli öğretmenlerin önceliklendirildiği bir süreç olarak yansıtılsa da, sahadan gelen yorumlar ve sosyal medya paylaşımları, atamalarda "liyakatten çok sadakatin" etkili olduğu yönündeki endişeleri artırdı.
Proje okulları gibi kritik kurumlara yapılan öğretmen atamalarında, geçmişte yaşanan sendikal kayırmacılık ve tanıdık ilişkileriyle yapılan görevlendirmeler çokça eleştirilmişti. Bu yıl ise farklı bir kaygı ön plana çıkıyor: Bakanlık tarafından belirlenen isimlerin, çoğu zaman saha deneyimi ya da akademik yeterliliğinden ziyade idareye yakınlıkları nedeniyle tercih edildiği öne sürülüyor.
Bazı öğretmenlerin sosyal medya ve forumlarda paylaştığı mesajlar, yeni atama sisteminin de pek çok açıdan eleştiriye açık olduğunu ortaya koyuyor. Özellikle genç, donanımlı öğretmenlerin sürecin dışında bırakıldığı, yerine daha uyumlu ve "sorunsuz" profillerin tercih edildiği yönündeki yorumlar dikkat çekiyor. Bir öğretmen, "Öğrenci için mücadele edenler değil, itaat edenler tercih edildi" diyerek sürece olan güvenin sarsıldığını ifade etti.
MEB’in açıklamalarında eğitimin kalitesini artırma hedefi öne çıkarken, uygulamadaki tercihler bu söylemle örtüşmeyebiliyor. Nitelikli eğitimin temeli olan özgür düşünen, üretken ve motivasyonu yüksek öğretmenlerin yerine, sistemle çatışmayan ve sorgulamayan kadroların öne çıkması, uzun vadede eğitimde kaliteyi artırmak yerine zayıflatabilir.
Öğrencilerin ve toplumun geleceğini doğrudan etkileyen bu tür atamalarda şeffaflık ve hesap verebilirlik, güven inşa etmek açısından büyük önem taşıyor. Ancak her atama döneminde benzer soru işaretlerinin oluşması, sistemin hâlâ ciddi bir liyakat sorunu yaşadığını gözler önüne seriyor. MEB’in gerçek anlamda adil ve ölçülebilir kriterlere dayalı bir atama sistemi kurması, bu tartışmaların önüne geçmenin tek yolu gibi görünüyor.
